پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح چهارشنبه پنجم اردیبهشت ۱۴۰۳ در دیدار هزاران نفر از کارگران، با بیان نقش کلیدی جامعه کارگری در جهش تولید و بهبود وضع اقتصادی کشور، به تبیین وظایف مسئولان برای حل مشکلات قشرِ قانع و نجیب کارگر پرداختند و گفتند: حال خوب جامعه کارگری، حال ملت را هم خوب خواهد کرد.

در دومین ماه از سال «جهش تولید با مشارکت مردم» و به مناسبت هفته کار و کارگر، جمعی از کارگران سراسر کشور صبح روز چهارشنبه پنجم اردیبهشت ۱۴۰۳ ، با حضور در حسینیه امام خمینی(ره) با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این دیدار به نکات مهمی از جمله جایگاه کارگران، امنیت شغلی، تولید و موانع بر سر راه آن اشاره کردند. محورهای اصلی بیانات معظم له، مردمی‌سازی اقتصاد ، رکن جهش تولید ، توجه به معیشت کارگران ، ضرورت تداوم روند احیای واحدهای تولیدی ، تشریح هدف تحریم‌ها و رمزگشایی‌ از ناکارآمدی تحریم‌ها ،عدم عایدی جنگ غزه برای صهیونیست‌ها بود. حضرت آقا در این دیدار تاکید کردند: یک چیزی می‌گویم گوش کنید! توقعات آمریکا که تمامی ندارد. در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و در تدابیر کلی کشور آنها تبعیت محض می‌خواهند. نظام اسلامی محال است تسلیم چنین زورگویی بشود.

اولویت کشور و نهاد‌های مختلف ساختار سیاسی کشور در سال ۱۴۰۳ از سوی رهبر معظم انقلاب رونق تولید با حضور و مشارکت مردم تعیین شده و پیوند عنصر تولید و مشارکت مردم نیازمند تبیین ابعاد مختلف، نسبت این دو برای آگاهی‌بخشی عمومی و مطالبه‌گری از نهاد‌های مختلف برای عمل به وظایف خود است. برای بحث در این زمینه با دکتر «محمد خوش‌چهره» استاد اقتصاد دانشگاه تهران و نماینده مردم تهران در مجلس هفتم، وارد گفتگو شده ایم. وی در پاسخ به سوال، چرا با وجود اقتصادانانی که در بهترین دانشگاه‌های دنیا و کشورمان درس خوانده‌اند، اما اوضاع اقتصادی کشور مطلوب نیست؟ می‌گوید، جواب اولیه و ساده برای شما، این شعر پرمحتواست: «جواهرفروشان به کنجی خموش/ چه گرم است بازار شلغم‌فروش»! جواب بعدی آنکه باید تفاوت منطقی بین اقتصاددان و اقتصادخوانده قائل شویم. در بین اقتصاددانان هم تفاوت معناداری وجود دارد. اول سلامت نفس است، یعنی اگر سطحی از دانش اقتصادی داشته باشد و سالم نباشد، مصداق شعر «چو دزدی با چراغ آید/ گزیده‌تر برد کالا» می‌شود. در بین دلایل دیگر باقی مانده، یک دلیل دیگر هم بگوییم و آن هم ضعف درک و حتی نگرانی بعضی از زمامداران در به‌کارگیری اقتصاددانان سالم، عالم و مستقل به خاطر مسائل جناحی و باندی است. به نظر من اینجا باید به نقش صداوسیما توجه کنیم. متأسفانه صداوسیما بسته عمل می‌کند. من این مسئله را فاجعه زمامداری می‌دانم. رئیس بانک مرکزی به جای پاسخگویی به فاجعه سقوط ارزش پول ملی و سیاست‌های نامناسب ارزی در مورد سقوط ارزش پول ملی، استدلال‌های نادرست می‌کرد و صداوسیما هم ناخواسته یا خواسته آدرس غلط به مردم می‌داد، یعنی زمامدارانی که مقدرات مردم را مخصوصاً در مجلس و دولت تعیین می‌کنند، بعضاً متناسب با شرایط و درک مناسب، توان و تدبیر لازم را برای حل مسائل کشور ندارند.

دانیال شمسیان، عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران می گوید: در حال حاضر فقط جیبوتی، سومالی و ایران هستند که یک روز تعطیل دارند. در سایر کشور‌های دنیا از جمله کشور‌ها مسلمان جمعه و شنبه را به عنوان روز تعطیل داریم و در دیگر کشور‌ها نیز شنبه و یکشنبه تعطیل هستند. توجیهاتی که برای تعطیلی پنجشنبه شده ضد دین هم هست، چون دین اسلام توصیه به تلاش می‌کند و هر تصمیمی که منجر به آسیب به معیشت مردم شود، از نظر دینی هم مردود است.

«فاطمه محمدبیگی» در جلسه علنی روز یکشنبه ۲ اردیبهشت ماه مجلس شورای اسلامی طی تذکر شفاهی اظهار کرد که در کنار حفظ امنیت و مرز‌های جغرافیایی کشور، تامین امنیت غذایی و توجه به معیشت مردم به ویژه کارگران و بازنشستگان اهمیت زیادی دارد. با حذف ارز ترجیحی قرار بود ما به التفاوت نرخ ارز ترجیحی جبران شود، اما در حال حاضر می‌بینیم که بیش از ۶۵ درصد هزینه سلامت از جیب مردم پرداخت می‌شود. برخی از دستگاه‌ها از پرداخت حق بیمه استنکاف می‌کنند و همچنین شاهد عدم همکاری برخی از سازمان‌های بیمه‌گر هستیم و این شرایط باعث خواهد شد به زودی شاهد شرایط بغرنج دارویی در کشور باشیم و .... خدمت این نماینده محترم باید عرض شود که تعریف بروکراسی زاید اداری در بحث بیمه (شائبه عمدی بودن وجود دارد) و پرداخت تبعی بعد از پرداخت هزینه‌ها توسط بیمار بیمه شده، لایه کشی سازمان‌های بیمه گر در بیمه دارو‌ها (مثلا فلان دارو برای سن زیر ۱۲ سال شامل بیمه می‌شود و بالای ۱۲ سال آزاد است)، بحث مسخره عدم استحقاق درمان کارگر بدلیل تاخیر در پرداخت حق بیمه توسط کارفرما، تعریف فرانشیز‌ها بشکلی سلیقه‌ای و مواردی همانند، باعث شده که هزینه‌های پرداختی از جیب مردم در حوزه سلامت، به بالای ۶۵ درصد شیفت پیدا کند.

وقتی سیاست‌ها با منافع خاص استمرار پیدا می‌کند و تغییر و اصلاحی در آنها صورت نمی‌گیرد، معنی‌اش این است که ذی‌نفعان بد کار کردنِ اقتصاد، از قدرت سیاسی بالایی برخوردارند و انبوه بازندگان این وضعیت، از اثرگذاری بر سیاست‌ها در جهت منافع عمومی، ناامید هستند. نکته نگران‌کننده‌ این است که این تعادل، به بهای کوچک‌تر شدن کیک اقتصاد تداوم می‌یابد.چشم‌انداز فساد در اقتصاد ایران در گفت‌وگوی نوید رئیسی با مسعود نیلی حاوی اطلاعات خوبی در این خصوص است.

بر اساس برخی شایعات اخبار رسیده، از ۲۵ فروردین ۱۴۰۳، جرایم رانندگی ۵۰۰ درصد (۵ برابر) افزایش پیدا می‌کند. یعنی اگر از امروز خودرویتان را در خیابانی که جای پارک ندارد و مجبور باشید دوبل پارک کنید (یکی از انواع جرایم رانندگی پرتکرار در کلان‌شهرها) مبلغی حدود ۲۶۲ هزار تومان ناقابل جریمه می‌شوید!، یا نبستن کمربند حدود ۳۰۰ هزار تومان جریمه دارد! نرخ جریمه سبقت غیر مجاز و عبور از چراغ‌قرمز حدود یک میلیون تومان است. این عدد و ارقام که هر کدام از آن‌ها برای قشر کارگر یا کارمند که مجبور است در اسنپ یا برروی تاکسی هم کار کند، معادل چیزی حدود ۱۰ درصد از حقوق ماهیانه آن‌ها می‌شود. در این میان سؤال اصلی اینجاست که آیا افزایش ۵۰۰ درصدی جرایم رانندگی بازدارنده است؟ آیا می‌تواند به افزایش فرهنگ ترافیکی در ایران کمک کند؟ آیا مردم توان پرداخت این هزینه‌ها را دارند؟ این افکار در شرایطی در ذهن مخاطبان شکل می‌گیرد که به گفته سردار تیمور حسینی، هدف اصلی هم بازدارندگی جرایم در تخلفات است. سرهنگ ایوب شرافتی، جانشین سابق پلیس راه فراجا و کارشناس فعلی راهنمایی و رانندگی توضیحات خوبی در این زمینه داده اند.

دبیر شورای فرهنگ عمومی درباره مسائل مرتبط با میراث فرهنگی ناملموس از جمله نابودی ۱۳ زبان و گویش ایرانی، اهمیت توسعه گردشگری غذا، حفظ برخی دانش‌های بومی و محلی و... توضیحاتی ارائه کرد.

رهبر انقلاب ضمن دیدار نوروزی با مسئولان و مدیران نظام به تبیین ابعاد گوناگون شعار سال پرداخته و بیان داشتند که یک تصوّری وجود دارد که اگر چنانچه مردم وارد عرصه‌ی اقتصاد بشوند، مدیریّت ها را به مردم بدهیم، این، دست دولت را می بندد، دست مسئولین دولتی را می بندد؛ این فکر درست نیست. وظایف باید تقسیم بشود بین مسئولین دولتی، مسئولین حکومتی [و مردم]. حالا دولتی که می گوییم، فقط دولت نیست، [بلکه] بخش های مختلف نیمه‌دولتی هم مثل دولتند؛ فرقی نمی کند. باید تفکیک قائل بشویم؛ یک وظایفی به عهده‌ی دولت است، یک وظایفی به عهده‌ی مردم است.راه‌های مشارکت باید به مردم نشان داده بشود. به نظر من، دولت و مجلس نیاز دارند به یک گروه زبده‌ی صاحب فکر و صاحب اندیشه که بنشینند اندیشه‌ورزی کنند، راه‌های مختلف مشارکت مردم را به مردم نشان بدهند. کارهای مشکلی است، امّا کاملاً عملی است که بتوانند حتّی با سرمایه‌های اندک وارد میدان مشارکت بشوند.

سعید رسولی مدیر کل بنیاد مسکن انقلاب اسلامی کردستان بیان داشت که تاکنون در ۶۷۰ روستای استان طرح هادی اجرایی شده و این آمار، ۵۰ درصد روستا‌های بالای ۲۰ خانوار را شامل می‌شود. در یک سال گذشته ۲۷۰ روستا با ۲ هزار و ۳۸۰ میلیارد ریال اعتبار از طرح هادی بهره‌مند شده که شامل سنگ فرش و آسفالت در ۱۷۰ روستا و آسفالت معابر در ۱۵۰ روستای استان بود. وی همچنین بیان داشت که ۵۶ هزار ۲۷۶ واحد مسکن روستایی تا به امروز در استان در برابر بلایای طبیعی مقاوم‌سازی شده است. منتقدین از مهمترین ایرادات این نوع گزارش عملکرد دادن را ابهام در عملکرد سال ۱۴۰۲ دانسته و بیان می‌کردند که ارایه تجمعی عملکرد، نوعی راهبرد برای پوشاندن نقاط ضعف می‌تواند باشد.

قفل «خرید خانه‌اول با وام مسکن» در صورت پذیرش یک طرح بانکی توسط سیاستگذار پولی باز می‌شود. بررسی‌هادرباره سطح کارآیی وام خرید مسکن نشان می‌دهد، قدرت پوششی این تسهیلات که دو سال پیش در تهران و برخی کلان‌شهرها از بین رفته بود، ابتدای سال گذشته در اکثر شهرها و استان‌ها نیز «سقوط» کرد و به میانگین ۱۰مترمربع رسید. سیاستگذار نیز در همین تعطیلات ابتدای سال با تصویب امتیاز «وام ۲میلیاردی» برای گروه‌های خاص، عملا بر «عدم کفایت» وام مسکن فعلی، مهر تایید زد. با این حال، در مسیر «افزایش سقف تسهیلات» و احیای نقش وام در صاحب‌خانه شدن خانوارها، مانع بزرگ «قسط» وجود دارد. تضعیف شدید بنیه مالی خانوارها در سال‌های اخیر –تحت تاثیر تورم بالا و رشد اقتصادی پایین- باعث شده هر نوع شوک افزایشی به اقساط ماهانه تسهیلات برای متقاضی، غیرقابل تحمل باشد. گروهی از کارشناسان بانکی برای این معادله دو مجهولی قدرت وام و قسط ماهانه، طرح شراکتی تسهیلات مسکن را پیشنهاد کرده‌اند. در این طرح امکان افزایش مبلغ وام از میانگین ۳۲۰میلیون تومان فعلی به حداقل ۱.۲میلیارد تومان وجود دارد.

برخی تحلیلگران معتقدند انتصاب‌های این چنینی در وزارت جهاد کشاورزی( خاوازی ، رمضان نژاد) پوست موز جریان سیاسی اصلاح طلب برای آشفته کردن معیشت و بازار کشور در دو سال پایانی دولت است تا با زیر سوال رفتن امنیت غذایی کشور شرایط برای ناکام نشان دادن دولت انقلابی در مهار تورم سفره غذایی مردم مهیا شده و یک نمره منفی بزرگ در کارنامه دولت سیزدهم نقش ببندد.شرایط کشور نشان می‌دهد مسئولان دولت نباید از مقابل این انتصابات به سادگی عبور کنند، گرچه خبر می‌رسد نهاد ریاست جمهوری با انتصاب رمضان‌نژاد در وزارت جهاد کشاورزی مخالف است ولی سوال اینجاست که دلیل این تعلل سه ماهه در برکناری بانیان وضع موجود در وزارت جهاد کشاورزی چیست؟

عباس عبادی معاون پرستاری وزارت بهداشت، با اشاره به تاکید رهبری در خصوص جایگاه پرستاران، گفت: پیش نویس لایحه حمایت از حقوق مادی و معنوی پرستاران در دست تدوین است. پیش نویس این لایحه در محور‌های “مشوق‌های آموزشی، جبران مالی خدمات پرستاری، جذب و استخدام و تأمین نیروی انسانی، رفاهی و انگیزشی، ارتقای جایگاه و کرامت معنوی پرستاران” با مشارکت همه ذی نفعان در دست تدوین است و .... خدمت جناب عباس عبادی عرض می‌شود که با توجه به تعداد پرستاران و دولتی بودن بخش زیادی از بیمارستان ها، مراقب باشید که به بهانه بار مالی، سر و ته لایحه حمایتی را نزنند و حقوق مادی را کم رنگ نکنند. مهاجرت پرستاران دیگر امر شوخی برداری نیست اخوی. ملتفت هستی دیگه.

غلامرضا بنی اسدی (فعال کارگری) مدعی است که، " در سبدِ جدید ۳۰گرم از مصرفِ روزانه نانِ مورد نیاز هر فرد کم شده است. همچنین حدود ۱۰ گرم از مصرفِ گوشت کم شده؛ یعنی درحالیکه در سبدِ قبلی، میزان مصرفِ گوشتِ روزانه ۴۸گرم تعریف شده بود، در سبد جدید این میزان به ۳۸گرم رسیده است؛ و یا ۲۸۰ گرم میوه به ۲۰۰گرم کاهش پیدا کرده است. " این در حالی است که یک کارگرِ معمولی روزانه به ۲هزار و ۸۰۰ کالری نیاز دارد، این میزان در مشاغلِ سختتر به حداقل ۵هزار کالریِ روزانه می‌رسد، که این میزان به شدت در این سبد تقلیل یافته و این کاهش خود را در سبد معیشت هم نشان خواهد داد و.. در روزگار گذشته و سال‌های قحطی، نوعی بیگاری در خطه شمال رایج بود بنام شکم پلا. کارگر شمالی (کل سال و عموما بچه‌های جوان) یا نیروی کار طالقانی (عموما برای فصل پائیز و زمستان) در بعضی از خانواده‌ها استخدام می‌شدند و در مقابل سه وعده غذا، پوشاک و جای خواب، کارگری تمام وقت آن خانواده را عهده دار می‌شدند. سوال اینجاست که آیا در رابطه کارگر-کارفرمایی با نوعی استثمار مخفی و اجباری و نظام شکم پلا مواجه هستیم؟ آیا طبقه کارفرمای بخش خصوصی کشور، توان پرداخت بیشتر دارد؟ آیا نظام‌های حمایتی و تامین اجتماعی در کشور، کار خود را بشکل موثر انجام می‌دهند؟

یک نامزد شناسایی شده برای یک وزارتخانه کلیدی نقل می‌کرد از گفتگو با آقای روحانی متوجه شدم فعالیت قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا برای ایشان یک دغدغه جدی است که ذهن او را مشغول کرده و به دنبال تخلفات بودجه‌ای و هزینه‌ای در این مجموعه است.

عباس ظفری بازیگر پیشکسوت ایرانی و متولد دهه ۳۰ است. عباس ظفری را اکثر افراد با آقای حکایتی و شب دهم می‌شناسند. ظفری با بغض و گلایه می‌گوید روزگاری انقدر معروف بودم که نمی‌توانستم از خانه خارج شوم، مردم در خیابان از من امضا می‌گرفتند. با تاسیس یک شرکت و کلاهبرداری شریکم و وامی ۳۸ میلیونی که در سال ۱۳۸۵ گرفته بود، حالا بدهکار میلیاردی هستم و تمام حساب هایم بسته است. گلایه دارد چرا اهالی سینما، او را فراموش کرده اند.

حضور بلاگر‌ها یا به زبان خودمانی‌تر شاخ‌های اینستاگرامی در فضای تئاتر این روز‌ها در قالب نمایشنامه‌خوانی «آدم‌خوارها» داد خیلی‌ها را درآورده و از مخاطبان جدی این هنر گرفته تا بازیگران معروف را به واکنش در رابطه با این مساله واداشته است. حضور شاخ‌های مجازی و اثرپذیری فضای هنر‌های نمایشی از اینفلوئنسر‌ها در یکی، دوسال اخیر شدت بیشتری گرفته است.

بیش از هشت روز از سیل مهیبِ جنوب سیستان و بلوچستان می‌گذرد؛ رسانه‌ها از «سیلاب در ۱۶ شهرستان و هزار و ۹۴۷ روستا در سیستان و بلوچستان» خبر دادند. معاون راهداری سازمان راهداری و حمل‌و نقل جاده‌ای سیستان و بلوچستان به صداوسیما اعلام کرد که «راه دسترسی حدود ۱۷۸ روستا مسدود شده» و امکان بازگشایی این راه‌ها تا فروکش کردن آب وجود ندارد. برآورد حداقلی خسارات سیل، ۱۷۰۰ تا ۲۰۰۰ میلیارد تومان است. در این روز‌های سخت، امدادرسانیِ قطره‌چکانی و ناهماهنگ نتوانسته مرهمی بر رنج‌ها و زخم‌های مردمانِ فرودست جنوب این استان محروم باشد؛ مردمی که شغل غالبشان (اگر شغلی باشد) با هزار سختی، دامداری و کشاورزی و باغداری‌ست؛ حالا در بیش از ۲۰۰ روستا، زمین‌های کشاورزی کامل تخریب شده‌اند؛ آب‌بند‌ها از میان رفته‌اند؛ چاه‌های مزارع خراب شده‌اند و دام‌ها جان باخته‌اند. حتی چاه‌های فاضلاب خانه‌ها با گل و لای سیلاب پُر شده‌اند و مردم برای قضای حاجت مشکل جدی دارند. «شب عید» بی‌کار و بی‌روزی ماندن، درد کمی نیست، اصلاً ساده نیست.

آیت‌الله خاتمی گفت: ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری با هماهنگی شورای محترم نگهبان در خردادماه سال ۱۴۰۳ با پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی افتتاح خواهد شد.

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.